Een ode aan imperfectie

Het is vijdagmiddag. Het is stil in huis. (de rammelende droger niet meegerekend) Sjors ligt ziek op bed en heeft zodoende ook baby Lola onder zijn hoede. Ze slaapt in een co-sleeper naast ons bed. Vanmorgen ging ik met haar babyzwemmen, dus ze zal wel moe zijn inmiddels. Dus hopelijk duurt de stilte nog even. Ik doe de waswissel (droge was in de zoveelste wasmand en natte was in de droger... inmiddels doe ik bijna alles in de droger. kan mij het schelen. Ik heb het programma 'fijne was' ontdekt en dat gaat met eigenlijk alles prima, zelfs met een blouse) en maak me een latte macchiato. Kokos Barista is mijn favoriet. En ik steek 2 kaarsen aan. Check.

Verrassend dat de boys alledrie uithuizig zijn vanmiddag en de inspiratie slaat wild om zich heen in mijn hoofd. Is enorm voelbaar. Het gaat wel een beetje alle kanten op, maar dat is oké.

Aan het opkrabbelen

Ik kijk om me heen en vraag me af: Hoe doet Romy Boomsma dat met drie kids? En Rachel van 'de Huismuts en Het Wyldepad? En Kelly Weekers? En Elise Boers. Om maar wat veelzijdige moeders met een carrière te noemen. Wat lijkt het me soms lekker om de boel zo op de rit te hebben. Dat én mijn gezin lekker flowt (op zich doet het dat, dus check!!!), de carrière het goed doet (working on it, ik ben weer aan het opkrabbelen) en dat ze daarnaast ook zo'n lekker huis(houden) lijken te hebben (dat gaat op zich redelijk oké, maar energie, zin en geld wil ik nog wel visualiseren op dat vlak). POV: ik besef met dat in 'geinfluenced' ben :-D!

Nu ik met baby Lola mijn gezin compleet maakte, is het een nog drukkere boel in onze Villa Kakelbont.

"Jij wilde toch altijd een Villa Kakelbont? Nu héb je een Villa Kakelbont."

zegt manlief Sjors steevast wanneer ik ergens even 'tegen aanloop' (fysiek dan wel mentaal).

Zo'n moeder

In deze ongekende, ongeplande stilte in huis deze vrijdagmiddag, voel ik me doodmoe. Echt moe - moe. En toch bedacht ik me (hello mind over matter...!): nee, Wen! Nu ga je die was direct in de kasten leggen. Terwijl ik dit typ kijk ik links achter over mijn schouder en zie ik vier manden met opgevouwen was staan. Nu de boys er niet zijn wil (mind) ik graag "zo'n moeder" zijn. Zo'n moeder, zoals voornoemde namen, die de boel op orde lijken te hebben EN een leuk interieur en huishouden hebben. EN-EN. En ook nog 'zelf een leven hebben'. EN-EN-EN. I mean: hóe dan? Hóe doen ze dat?

Serieus: ik bedenk me geen minuut en ga naar mijn browser en toets in:

"Hoe doet Romy Boomsma dat met drie kids?"

Want já, ik hóu van een heerlijk huis waar het schoon en opgeruimd is. En ja, ik hou van schrijven en lezen, dus daarmee beantwoord ik direct de vraag "Waar haal jij de tijd vandaan om te lezen?"... ik slaap elke dag en ik toiletteer elke dag. Dat zijn vaak de momenten dat ik lees. En nu.. is het een bewuste keuze de boel de boel te laten. Ik schuif mijn lunchbord en het bakje hummus, de peper- en zoutpotten enz. opzij en sla mijn laptop open. Here I am.

Ik wil mezelf herinneren aan wat ik EIGENLIJK zou willen.

Energiehuishouding

Meer afstemming vinden in de maan, seizoenen en cyclus. Ik heb het gevoel dat ik daar veel uit kan halen en energie kan leren besparen. Door te knallen op dagen dat ik (verklaarbaar) meer energie heb. En dus ook meer "energie" in mijn "huishouding" kan stoppen.

Pus 



Echt goed koken. Gisteren hoorde ik dat kurkuma goed is voor blaasontsteking en ik sta daar bij die Turkse Toko en bedenk me... kurkuma... uhh... ik mag wel eerst een recept kiezen waar ik dat ingrediënt überhaupt aan toe kan voegen. Ik heb namelijk leren overleven door krieltjes, diepvriesgroenten, 100% appelmoes en een (zoveel mogelijk Beter Leven sterren) visstikje voor de kids, een kaasschnitsel (I know, Janneke van der Meulen, sinds jouw podcast met Giel in Kukuru kan ik niet meer níet weten dat er pus in kaas zit; sorry not sorry voor de oplettende lezer die dit nu ook niet meer niet kan weten) of een biologisch worstje*. En als ik haast heb (wat ik geregeld heb) schroom ik niet om of níet te eten of een krentenbol met kaas weg te snellen. (bummer) Op topdagen wordt door mij als verlate lunch (of verlaat ontbijt) verse spinazie gebakken met een roerei en als het echt feest is met hummus en tomaat erbij. I mean: ik hoor ook wel dat dit niet de manier is om energie te genereren.....



Eerst geloven, dan zien 



Ik wil graag dat mijn huis lekker 'bij' is. Was IN de kasten. Koelkast vol. Ramen gelapt (ik kan het niet geloven.... maar ik wil het wel, dus zal ik het eerst moeten geloven, voordat het gaat gebeuren. Ik zíe mezelf dus bij deze: bananenbrood maken, pannenkoeken zonder mix van de Lonnekermolen, alleen koffie drinken als ik zeker weet dat ik het niet drink om wakker te blijven. Ik zie mezelf net als Romy Boomsma "een uur op een kamertje van de kinderen liggen om te zien wat de kamer nog nodig heeft". Hoe? Hoe? Hoe?

Fuck the how

Abraham Hicks leerde me "fuck the how". Weet wat je wil, richt je daarop en laat los. Oftewel: over het "hoe dan?" hoef je je geen zorgen te maken. Sterker nog: niet mee bemoeien. Want zet je intentie en wees vervolgens open en nieuwsgierig voor hoe het tot uitdrukking zal komen in je leven. En eerlijk: dat heeft ook al vele malen in mijn leven zo uitgepakt. Al vanaf mijn pubertijd (fun fact: ik ben tijdens dit schrijven 42, dus ik ga al een tijdje mee) ben ik het levende bewijs van de kracht van visualisatie. Door te visualiseren heb ik meermalen het roer (compleet) omgegooid. Door te visualiseren werd me helder wat ik ten diepste verlangde. En daar ging ik voor. Door het op te lepelen uit mijn onderbewuste (door mijn Pinterest-borden, mijn vision boards, complete moodboeken!) werd me helder wat ik diep van binnen wilde. En de beelden bleven op het vizier.

Hoe dóe je dat in godsnaam?

"Maar wat stelt dat nou voor, als je nu nog zoveel vragen stelt?" vraagt een kritische stem in mij zich af? Nou... ik besef me dat het tijd is. Een nieuwe tijd. Tijd voor een nieuwe stap. Dat dit patch work gezin (samengesteld gezin waarbij ik samen met Sjors moeder over 4 kids, lees hier meer over mij) wel is wat op mijn netvlies is komen te staan, maar het hóe zich nog mag ontvouwen. 
Tot nu toe heb ik me nooit eerder bezig  hoeven houden met 'het huishouden'. Althans... met drie boys voelde het als minder ballast. Ook toen kreeg ik vaak de vraag: "Hoe dóe je dat in godsnaam? met je bedrijf, je kaartenlijn en je gezin met twee boys heel kort op elkaar?". En ondertussen rouwde ik er nog het een en ander af. Maar ik deed het gewoon.

En nu.. nu merk ik dat een baby in het gezin enorm veel verandert en toevoegt. Verandert in de zin van gezinsdynamiek, onder andere. Toevoegt in de zin van liefde, in the first place. Omg wat een verrijking voor mij en ons in een tot voor kort mannenhuishouden. Zelf ben ik opgegroeid in een huis vol vrouwen (mijn zussen, mijn moeder en ik.. en mijn vader als enige van het mannelijke soort) en dat kon ik zeer waarderen. Tot een half jaar geleden was het the other way around.

Plottwist!

Op mijn Pinterest borden kwam van alles te staan over familie, liefde, baby's, zwangere mama's, interieur, Ibiza and so on. Mijn focus daarnaast was: schrijven, schrijven, schrijven. En om eerlijk te zijn, was ik daarbij geregeld bezig met het "hoe". Eigenlijk zag ik het al voor me. Schrijven, schrijven, schrijven. Dat heb ik uit en te na gevisualiseerd. So here I am. Ook het moederen over vier kids. Here I am. Ook een bijbehorende man die van meubels maken en lezen houdt, zoals ik Aiden het zag doen in Sex and The City, way back*... Maar HOE ik dat gezin draaiende zou gaan houden... HOE ik die recepten zou gaan fixen. HOE ik mijn passie voor interieur meer tot bloei kan laten komen.... al die 'hoe's'... daar was ik tot dusver niet mee bezig.

The time is now

Hoe grappig dat schrijven mij iets brengt dat ik nooit voor ogen had gehouden. Dat ik zou schrijven over huis-tuin- en keukenspiritualiteit en rouw. Dat ik daar niet meer voor wegkruip, maar omarm. En daardoor in het licht zet. Dat ik korte verhalen zou publiceren, middels blogs en columns in eigen beheer, dat mijn kaartgedichten te koop zouden zijn in de kleurrijkste winkel van Enschede.... en bovenal voorgedragen worden op ceremonies bij afscheid en (anderszins) liefde, dat het visionboard dat laatst in mijn workshop gemaakt werd nu ingelijst in de hal hangt van mijn opdrachtgever.... En vanmorgen hoorde ik dat over mij gezegd werd: "Jij bent haar grote voorbeeld." Zo zo je maar weer.

Doe wat je te doen hebt. Zeg wat je te zeggen hebt. Deel wat je te delen hebt. Fluister het. Schreeuw het. Do it anyway. Bang, desnoods.

Ik neem me voor open en nieuwsgierig te zijn voor de volgende stap: een lekkere Villa Kakelbont waar ik tevreden onder de wol kruip 's avonds en energiek wakker wordt. 

Let's see hoe ik daar over een tijdje op terugkijk... vast en zeker verrast over de uitkomst!

En anders kan ik altijd nog te rade gaan bij Romy, Rachel, Kelly of Elise ;-)



Fun fact: ik heb nu werkelijk heerlijk geschreven, de droger rammelt nog steeds, Lola en Sjors slapen nog steeds en het is precies NU tijd om Dees op te halen bij een speelafspraakje, door te gaan naar Morris en tja... wellicht dat het vanavond dan toch nog een x krieltjes met... je weet wel, wordt ;-)



#screwperfection

 


Sidenotes en shopping list

1. Morris (7): "Mama ga je op de diertjes stemmen? Maar ik hou zo van vleesjes.". De rest van onze boys geven eigenlijk vrijwel niets om vlees.
2. *Aiden is gespot op de set bij de opnames voor de nieuwe opnames van 'Just like that'. Check het hierrrr...
3. Kaartgedichten 'Wendy Raakt' te koop bij Mevrouw Janne! Volg haar hier op Instagram of bezoek haar leukste winkel in Enschede.
4. Meer over Wendy's Poëzie vind je hier.
5. Ik geef vision board workshops, 1:1 en in groepen (zowel in privésfeer als in company). Hier lees al iets meer en neem gerust contact op voor mogelijkheden!
6. Wil je ook dat ik iets schrijf en/of kom voordragen bij jouw ceremonie (afscheid, liefde of andere setting)? Ook dat vind ik supertof en doe ik met veel liefde & aandacht. Neem contact op voor de mogelijkheden.
7. Ben jij ook moeder en hou je van bewust opvoeden, maar vind je het ook ("wel eens" ;-) duhh) pittig om dan je eigen grenzen te bewaken? Lees dan deze post en voel je een "Ja", stuur me een berichtje. Wellicht kun je dan bij een volgende bijeenkomst zijn.
8. ‍Last but not least: antwoord van Google op mijn vraag hoe Romy Boomsma dat doet, leidde tot dit artikel van Jan

Oh ja, voor de oplettende Instagrammer die gisteren mijn post zag over Lola die tevree bij haar vrijwel lege bordje zat..
De pot schafte uiteindelijk bloemkool. Ik liep de Aldi binnen, opende Pinterest en toetste in 'recept broccoli". Check. Toch al een stap in de goede richting.