Diepgang met een knipoog

Sinds jaar en dag is mijn lat: diepgang met een knipoog. “Niet mega zweverig, maar wel raak”. 

Al besef ik me natuurlijk dat het heel persoonlijk is. Dat wat ik doe, schrijf, leef, deel is alsnog voor iemand of te zweverig, te oppervlakkig (of te raak ;-)) kan zijn. Voor de een heeft het teveel vragen (want je denkt misschien al veel na of wil juist niet teveel nadenken of niet over dezelfde onderwerpen als ik). Voor de ander is het heerlijk, een teken van herkenning. Daar doe ik het voor! 

Zo kreeg ik onlangs dit op de app:

“Ik vind het echt inspirerend en ontspannend. Gisteren keek ik of je nog een nieuw stukje had geschreven 🥰.”

En deze:

Ik vind ze heel mooi, duidelijk en niet zweverig. Gewoon eerlijk.

En deze, over mijn poezie: 

“Heb me nooit eerder verdiept in gedichten of poëzie. Vind het erg rustgevend om het te lezen.

Off line = on life

Zelf heb ik het platform óók in het leven geroepen om weer verhalen te vertellen, buiten social media om. Omdat je dan niet telkens hoeft te refreshen… en ook minder prikkels tot je neemt. En ik wat dieper kan gaan. Met passende beelden erbij en iets meer ruimte voor vorm. Dan is dit wel tof om van een lezer te horen: “Heb niets op social media meer. Ik kreeg er teveel prikkels van.”
‍

Am I not your kopje koffie?

Helemaal goed natuurlijk. Dat was voor mezelf een heel loslaatpsroces. Doordat ik geprogrammeerd ben een allemansvriend te zijn. Het iedereen naar de zin te willen maken. Want afwijzing voelen, deed zeer in mijn lijf. Want kritiek ervaren, deed zeer in mijn lijf. Niet gezien of gehoord worden, deed zeer in mijn lijf. Gelukkig besef ik me dat je altijd pijn zult ervaren. En dat je zelf invloed hebt op wélke pijn. Want je zult leven met pijn van niet jezelf zijn (aangepast gedrag) of de pijn van afwijzing door mensen die het niet waarderen dat je jezelf bent. Of simpelweg een andere kijk om het leven hebben én willen houden. Welke pijn wil je dragen? Ik weet het zeker. Mezelf zijn en leren omgaan met de pijn van afwijzing. Juriaan Galavazi (aka 'Dokter Juriaan' schrijft hier prachtige teksten over, in zijn nieuwste boek! Hierover een ander keer meer!).

Bestaat er een verhaal zonder diepgang?

Nu ik meer en meer aan het schrijven en delen ben, is het voor mezelf een mooie lat: diepgang met een knipoog. Maar wat als ik ideeën heb over iets zonder diepgang? Zoals een tof koffietentje, leuke conceptstore of anderszins tip? Is dat juist leuk? Een leuke afwisseling? Wellicht is dat juist de lekkere knipoog tussen de soms diepere onderwerpen. Want er zit ALTIJD een verhaal in. 

"Behind every mask there is a face, and behind that a story."

^{Quote van Marty Rubin}

Verhalen delen, die het waard zijn om gedeeld te worden

Voor mij is het juist de ondernemer achter het koffietentje of conceptstore. Waarom is hij of zij dit begonnen? Hoe kwam het dat hij of zij het roer wilde omgooien? Wat heeft dit gebracht en wat heeft dit gekost (in de breedste zin van het woord)? Verhalen delen, die het waard zijn om gedeeld te worden. Soms alleen voor een idee, een inzicht, een verhaal dat je totaal niet had bedacht, je leert kijken op een manier zoals je er niet eerder naar keek. Of gewoon, leuk. Omdat het leven soms tussen alle diepte en zwaarte ook heel lekker luchtig en leuk mag zijn.

Dus voor dat, zit je hier goed. 

To be continued. 

PS Een andere toffe quote van Marty Rubin vind je hier