Brief aan Morris

Lieve Morris,

Je bent zeven jaar geworden, 10 daagjes geleden. Ik wil je een brief schrijven. Als een nieuw te worden ritueel. Brieven van mama, aan jou. Voor nu en later. Want hoe waardevol zou ik het hebben gevonden, brieven van mijn mama te hebben. Voor toen en nu. Wat had ik graag wat meer van mijn mama (oma Annelies) willen weten, horen, voelen en… lezen. Ze was zó gek op schrijven. Ze schreef vooral veel lieve kaartjes. Ik voel haar warmte in mijn buikje, nu ik het zo zeg. Haar warme handen, haar mooie handschrift, haar lieve woorden. Zo attent. Ik zie haar nog zo zitten aan de ronde eettafel aan mijn huisje toen, aan de Goolkatenweg. Hmm… Oma’tje. Wat hadden jullie elkaar leuk gevonden. Aan ‘wat als’ of ‘had ik maar’ hebben we hier & nu niets, dus ik kijk naar wat wél kan. Wat is er wél… :-)

Mijn liefde voor jou. En de herinneringen aan je oma natuurlijk. Ik leef, door haar. En daardoor is zij ook in jouw leven. Op je verlanglijstje van je zevende verjaardag stond “overgrootmoeder” en “overgrootvader”. Op de vraag hoe je dit dan voor je zag, antwoordde je: “Gewoon. Dat een ouder iemand die we kennen dan vragen of ze mijn overgrootmoeder wil zijn.” Zo simpel kan het zijn he, schat? Zo mooi. Zo puur. Zo helemaal jij.

Hmmm…. Ik haal even diep adem en bedenk me wat ik je wil vertellen. Wat ik graag op wil schrijven over dit moment. Over deze periode in je leven.

Je hebt net leren veters strikken. En vastberaden strik je ze zelf. Uit school als mama op het schoolplein staat te wachten, duurt het even voor je buiten komt. Dan komt de leraar vaak al even zeggen: hij komt er zo aan hoor, hij is nog even zijn veters aan het strikken. Zo mooi. 
Je hebt al zwemdiploma A & B. Niet dat het mij nu gaat om al jouw “prestaties” op een rij te zetten, maar ik laat zo even een aantal nieuwtjes en ontwikkeling de revue passeren in mijn hoofd. 
Je bent enorm fan van Pokémon. Van de kaarten, van de knuffels en ook kreeg je een mooie poster met je verjaardag waar wel 150 Pokémons opstaan.

Je loopt graag thuis lekker in je pyjama met iets te lange broekspijpen. Heerlijk. En vanmorgen had je oude sokken gebruikt om kniebeschermers, handschoenen en eens soort voetverwarmers van te maken. Het zag er ook leuk uit, goed gedaan!! Heel creatief. Dat ben jij trouwens in hart en nieren: creatief. En een theatermaker in de dop. Alhoewel we de laatste tijd niet meer vragen: wat wil je worden, maar wat wil je zijn? Want als je nu al van timmeren houdt (en dat doe je!!), waarom dan praten over “later kun je wel timmerman worden?”. Je bent het al. Dat is ook zo. Hier & nu. Daar ligt het goud. En dat is waarom ik (onder andere ;-)) zo van je houdt. Je houdt me in het hier en nu. En eigenlijk is alleen dat wat telt. I love you, babe.

De rest schrijf ik op een volgend momentje. 

Heel veel liefs en I love you, tomorrow, today and tomorrow…. 
(Zoals we vaak voor elkaar zingen, zoals in de film Annie)

‍



Mama.

‍