Blog

Better done than perfect

Aan de vooravond van de lancering van dit platform... sloot ik me op in een soort stiltecoupé. In de plaatselijke bieb, welteverstaan, tussen de studenten. Net als hen was ik bezig met een project... Right in front of you.

Oh my goodness. Je moet me eens zien zitten. Picture this: het is woensdagmiddag. Ik ben moeder van vier. Lees het dan nog eens. Het is woensdagmiddag. De oudste van 13 heeft tot vier uur school. Maar de andere drie zijn 'vrij' op woensdagmiddag. Inderdaad.  Ik zit - alleen - in de bieb. En ik schrijf. Huh? Ja. Ik ben weg van huis en vind schrijven in koffietentjes soms heel fijn, maar soms ook heel veel. Veel van alles. Veel mensen, veel gepraat, veel inspiratie. Terwijl ik zelf al vol zit met verhalen. Die er juist uit willen. Vandaar dat ik deze woensdag wel begon in Stoet. Maar na een ontbijtje met een dirty chai take away in een stiltecoupe (sort of) in de bieb kroop. Ik zit hier als 42-jarige ik tussen de (jonge) studenten. Aan mijn eigen project te werken. Mijn winkel van verhalen.

Aangezien ik die graag live wil, ben ik bezig met de puntjes op de i. Nou en precies die puntjes.... nekken me. My god. Ik ben goed in details opmerken, dat gaat me moeiteloos af. Ik ben namelijk projector (in human design, lees ook dit artikel). Om een ander een quick scan te geven is dat heel fijn. Om mezelf een site live te brengen de hel. Voor mij voelt dat zo althans. Dat gehannes, geneuzel in de marges... ik wil dat het klopt. Ik wil dat linkjes kloppen, dat teksten kloppen, dat ik er een fijne afbeelding bij heb en ik hou van consistentie. Maar aangezien dit project bedoeld was om juist te experimenteren met 'screw perefection'.... triggert het me op mijn oude programmering namelijk perfectie. Ik heb (te) weinig geslapen (om me fit te voelen) en dat helpt ook niet echt mee.

Ik wil lekker schrijven. Ik wil knallen. Als in: productie draaien. Er zitten namelijk zo enorm veel verhalen in mijn hoofd die eruit willen. En ik besefte me onlangs:

I don't want to die with all those stories in my head.

En ik vraag me af: wat doe ik nu en wat doe ik het liefst? Ik... ben nu aan het neuzelen in de marge. En ik schrijf het liefst. Deel het liefst.

Dus?

Ik nam net eerst nog even een omweg door op Pinterest te zoeken op 'perfection'. Want welke quote sluit nu het beste aan bij mijn gehannes hierzo?

"Progress, not perfection."

en

"Get into the habbit of asking yourself: does this support the life I'm trying to create?"

Zeker niet. Dus ik schakel naar mijn tekstverwerker en begin (dit) te typen. Here I am. Here is my happiness.. Dan maar niet perfect. Maar wel voelbaar. En daar gaat het mij om.

Welkom in mijn imperfecte winkel van verhalen. Laat je raken.